مطالعه میدانی بر روی گلوکز، اسیدهای چرب غیر استریفیه، بتا-هیدروکسی بوتیرات و هورمون‌های تیروئیدی در گاوهای شیری طی بازه زمانی تلقیح در استان فارس، ایران
پیشینه: فرض بر این است که در شرایط مدیریتی به ظاهر خوب در گاوداری‌های شیری، ممکن است برخی گاوها در بازه زمانی تلقیح شرایط متابولیکی مناسبی نداشته باشند و عملکرد آن‌ها نیز تحت تأثیر قرار گیرد. هدف: این مطالعه به منظور بررسی اختلالات احتمالی متابولیک موثر بر عملکرد در گاوهای شیرده در اواسط شیردهی انجام شد. روش کار: سی و هفت گاو هولشتاین سالم از لحاظ بالینی از نظر غلظت پلاسمایی گلوکز، اسیدهای چرب غیر استریفیه (NEFA)، بتا-هیدروکسی بوتیرات (BHB)، تیروکسین (T4) و تری-یدو‌تیرونین (T3) در روزهای 60، 90 و 120 شیردهی بررسی شدند. ارتباط بین آنالیت‌های اندازه‌گیری شده با تعدادی از شاخص‌های عملکردی گاوها نیز مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج: کاهش مداومی در سطح گلوکز پلاسما (در محدوده مقادیر مرجع، P<0.006)، T4 (P<0.001) و T3 (0.003) در طول مطالعه دیده شد. مقادیر NEFA در طول مطالعه نسبتاً بالا بود و در روز 90 افزایش نشان داد (P<0.041). غلظت BHB تغییر معنی‌داری نداشت (P>0.05) اما از سطوح گزارش شده در گاوهای مرحله میانی شیردهی بالاتر بود. با افزایش روزهای شیردهی غلظت گلوکز در 27% گاوها کمتر از mmol/L 5/2، غلظت NEFA در 62% گاوها بیشتر از mmol/L 40/0 و سطح BHB در 5/13% از گاوها بیشتر از µmol/L 1200 بود، که سطوح آستانه مرتبط با مشکلات قبل و بعد از زایمان هستند. تولید شیر با گلوکز و T4 همبستگی منفی و با NEFA همبستگی مثبت داشت. فاصله زایش تا اولین فحلی با BHB همبستگی مثبت داشت. فاصله بین زایمان تا اولین تلقیح با گلوکز همبستگی منفی و با سطح NEFA همبستگی مثبت داشت. نتیجه‌گیری: تغییرات پارامتر‌های مورد مطالعه در گاوهای مرحله میانی شیردهی شبیه به آنچه بود که در موازنه منفی انرژی در ابتدای دوره شیردهی و محدودیت غذایی در مرحله میانی شیردهی رخ می‌دهد و ممکن است بر سلامت عمومی و عملکرد گاوها موثر باشد.
